၅၁။ ႏွံ႔စပ္ေအာင္လုပ္

ႏွံ႔စပ္ေအာင္လုပ္

လူငယ္မ်ားအတြက္ နည္းလမ္းေကာင္းတခု ညႊန္ၾကားပါရေစ။ ၎နည္းလမ္းမွာ လူငယ္တုိင္း၊ လူငယ္တုိင္း အလုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး၌ ႏွံ႕စပ္ေအာင္ တက္ႏုိင္သမွ်ၾကိဳးစား သင္ၾကားရန္ပင္ ၿဖစ္သည္။ မည္သည့္ပညာကုိမဆုိ ေလ့လာသင္ၾကားသင့္၏။ အလုပ္အကုိင္အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိလည္း အခြင့္အေရးရက လုပ္ကုိင္သင့္၏။ မည္သည့္ အလုပ္၌မဆုိ၊ မိမိအတြက္သင့္ေလွ်ာ္ေအာင္ အက်ိဳးရွိေအာင္ၾကိဳးစား သင္ၾကားသင့္၏။

အလုပ္တခုတည္းကုိ လုပ္ေနၿခင္းမွာ အလုပ္၀ိဇၹာ ၿဖစ္ႏုိင္သၿဖင့္ ေကာင္းပါ၏။ သုိ႔ေသာ္ အလုပ္တခုတည္းကုိသာ လုပ္ကုိင္တက္ေသာ သူသည္ အလုပ္ၿပဳတ္သြားက အလုပ္သစ္ ရရန္ အခက္အခဲ ေတြ႕ၾကဳံရတက္ေလသည္။

ယခုေခတ္သည္ ေလာကဓာတ္ပညာ ထြန္းကားေနေသာ ေခတ္ၿဖစ္သည္။ ေလာကဓာတ္ပညာ ထြန္းကားမႈေၾကာင့္ နည္းသစ္နည္းဆန္းမ်ားေန႔စဥ္ေပၚေပါက္လာေပရာ အလုပ္တခုတည္း၌ ၀ိဇၹာၿဖစ္ေနေသာသူမ်ားမွာ ေရွးကထက္  အလုပ္ၿပဳတ္ၿမန္မွာ မလြဲဧကန္ၿဖစ္၏။

ေရွးအခါက ရက္ကန္းအလုပ္ၿဖင့္ အသက္ေမြးသူမ်ားသည္ ယခုအခါအထည္စက္ၾကီးမ်ား ေပၚေပါက္လာသၿဖင့္ အလုပ္ၿပဳတ္ၾကရသည္ကုိ လက္ေတြ႕ေတြ႕ၿမင္ခဲ့ရ၏။ ရက္ကန္း တခုတည္း၌သာ ကၽြမ္းက်င္ေနသူသည္ အၿခားအလုပ္သစ္တခုကုိ ရုတ္တရက္ ၀င္ေရာက္ လုပ္ကုိင္ႏုိင္မည္မဟုတ္ေပ။

ကၽြႏု္ပ္သည္ အလုပ္တခုတည္းကုိသာ စြဲၿမဲလုပ္ကုိင္တက္ၿခင္းမရွိ။ အလုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး အခ်ိန္ရသေလာက္ ေလ့လာလုပ္ကုိင္လွ်က္ရွိသည္။ ေက်ာင္းမွ ထြက္လွ်င္ထြက္ၿခင္း ေက်ာင္းဆရာ အလုပ္ကုိလုပ္၏။ ဆရာလုပ္ေနစဥ္ အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္း၊ ကုိယ္စားလွယ္ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ အခ်ိန္ပုိရတုိင္း သင္ၾကားလုပ္ကုိင္ခဲ့သည္။ ကမာၻစစ္ၾကီးအတြင္းတြင္ ဆရာအလုပ္ မရွိေသာအခါ ကုန္သည္ အလုပ္ကုိ အေတာ္အသင့္ ပုိင္ႏုိင္စြာလုပ္ကုိင္ႏုိင္ခဲ့သၿဖင့္ အက်ပ္အတည္းမေတြ႕ခဲ့ရေပ။

အထြဋ္အထိပ္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္တက္ႏုိင္ေသာ လူငယ္ မ်ားသည္ မည္သည့္ အလုပ္ကုိမဆုိ ေလ့လာသင္ၾကား၍ အလုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး လုင္ကုိင္ႏုိင္သူမ်ားသာၿဖစ္၏။ အလုပ္တခုတည္းကုိသာ လုပ္ကုိင္ တက္ေသာသူသည္ တလမ္းသြားသာ ၿဖစ္သည္။ တလမ္းသြားသည္ အၿခားလမ္းကုိ မသြားတက္။

ယခုကဲ့သုိ႔ အေၿပာင္းအလြဲ ၿမန္ေနေသာ ေခတ္မ်ိဳးတြင္ လူငယ္တုိင္း တလမ္းသြားမၿဖစ္သင့္။ လမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးသြားတက္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမည္။ ႏွံ႕စပ္စြာၿပဳလုပ္တက္ၿခင္း၏ တန္ဘုိးကုိ သိရွိနားလည္ ထားရမည္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးသိရွိတတ္ကၽြမ္းေလေလ၊ ကုိယ့္အတြက္ စိတ္ခ်ရေလေလၿဖစ္သည္။

၄၈။ ေခၽြတာတုိင္းမေကာင္း

ေခၽြတာတုိင္းမေကာင္း

စည္းစံနစ္က်က်ေခၽြတာၿခင္းသည္ အေကာင္းဆုံးၿဖစ္သည္။ မၿငင္းပါ။ သုိ႔ေသာ္ အေသးအဖြဲ႕ကိစၥကေလးမ်ား၌ ေခၽြတာေနၿခင္းသည္ကား လိမ္မာေသာ လုပ္ငန္းမဟုတ္ေခ်။

၅-ၿပား၊ ၁၀-ၿပား ႏွေၿမာသၿဖင့္ ေငြေထာင္ေသာင္းဆုံးရႈံးရေသာ သူမ်ိဳးကုိ အမ်ားအၿပားေတြ႕ရဘူးသည္။ အေသးအဖြဲ၌ ေခၽြတာေနသူသည္ ေရရွည္က်ိတ္လာေသာအခါ ၀င္ေငြမတုိးဘဲ ၀င္ေငြ ဆုတ္ယုတ္လာတက္ေလသည္။

အလြန္ႏွေၿမာ တြန္႔တုိေသာ လယ္သမား တဦးသည္ ေခၽြတာေရးအတြက္ ႏြားတစ္ေကာင္ကုိ စမ္းသပ္ၾကည့္၏။ ၎၏ စိတ္တြင္ ႏြားသည္အစာမ်ားမ်ားစားသည္။ ေခၽြတာေကၽြးမွ ေတာ္မည္ ဟု စဥ္းစားမိသည္။

၎သည္ ႏြားကုိ ေန႔စဥ္ အစာေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ ေကၽြး၏။ ေနာက္မွ တၿဖည္းၿဖည္းၾကာလာေသာအခါ ၿမက္တဆုပ္ ေလာက္သာ ေကၽြးေတာ့၏။ အစာမ၀၍ႏြားသည္ ေသဆုံး၏။ ထုိသူကား ႏြားပုိင္ရွင္ မေခၚထုိက္သူေပတည္း။

၎လယ္သမားကဲ့သုိ႔ လုပ္ငန္းမ်ား တြင္လည္း မေခၽြတာ သင့္ကုိ ေခၽြတာေနၾကေသာသူမ်ားရွိသည္။ ပုိက္ဆံ ၅-ၿပားသုံးရမည္ကုိပင္ တြက္ကပ္ေနၾကသည္။ ၎တုိ႔၏လုပ္ငန္းမွာ ႏြားကဲ့သုိ႔ေသၾကရေလသည္။

ပုိက္ဆံ ၁၀-ၿပားစုမိေရးအတြက္ တန္ဘုိးမၿဖတ္ႏုိင္ေသာ အခ်ိန္တမိနစ္ကုိ အလဟႆၿဖဳန္းတီးပစ္ပါမည္ေလာ။ အခ်ိန္တမိနစ္ၿဖဳန္းတီးပစ္ၿခင္းထက္ ေငြကုန္ဆုံးၿခင္းက ပုိေကာင္းေၾကာင္း အၿမဲသတိထားပါေလ။ ၀င္ေငြမွ ၿခစ္ၿခစ္ခ်ဳတ္ခ်ဳတ္ ေခၽြတာစုေဆာင္း ေနၿခင္းထက္ မိမိ၏၀င္ေငြ တလထက္တလ တႏွစ္ထက္တႏွစ္ ပုိမုိတုိးပြားလာေအာင္ ၾကိဳးစားၿခင္းက ပုိ၍ေကာင္းသည္။

၀င္ေငြပုိရေအာင္ စူးစုိက္ၾကိဳးစားၿခင္း၀ါဒသာလွ်င္ လိမ္မာေသာ ၀ါဒၿဖစ္ပါသည္။ အေသးအဖြဲ၌ ႏွေၿမာေနစရာမလုိ။ အၿပင္မွ ၀င္ေငြပုိသည္ထက္ပုိေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။ ၀င္ေငြပုိလာလွ်င္ အတြင္း၌ ယုိထြက္ေနေသာ အပုိ အကုန္အက် အနည္းငယ္မွာ အေရးလုပ္စရာ မရွိပါ။

၄၅။ တုိးတက္ေအာင္လုပ္ပါ

တုိးတက္ေအာင္လုပ္ပါ


တႏွစ္ထက္တႏွစ္ တုိးတက္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ေသာလုပ္ငန္းရွင္ အေၿမာက္အမ်ားကုိ ေတြ႕ရသည္။ တခါလာလဲ မဲၿပာပုဆုိး ၿဖစ္ေနေသာလုပ္ငန္းရွင္မ်ား ေပါမ်ားလွ၏။     ဤလုပ္ငန္းရွင္မ်ားမွာ ဟိုေနရာဒီေနရာ၌သာ အနည္းငယ္တုိးတက္၍ လုပ္ငန္းတစ္ခုလုံးမွာ တုိးတက္ၿခင္း မရွိတက္ေခ်။ ၎တုိ႔၏ ယခုအေနသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ ႏွစ္ခန္႔က အေၿခအေနႏွင့္ ကြဲၿပားၿခင္းမရွိ။ အတူတူပင္ၿဖစ္ေနတက္ၾက၏။

"ကၽြႏု္ပ္တုိ႔စေသာေနရာက ေရွ႕ကုိတုိးၾကေလာ့" ဟုေႁကြးေၾကာ္သံ ၾကားရတုိင္း အဆုိပါ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားကုိသတိရမိသည္။

လုပ္ငန္းရွင္တုိင္းပင္ တုိးတက္ေရးအတြက္ မွန္းထားခ်က္ရွိရမည္။ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္က ေငြ ၂၀၀၀၀ ၀င္အံ့။ ယခုႏွစ္တြင္ ေငြ ၂၅၀၀၀ ၀င္ေအာင္လုပ္မည္ဟု မွန္းထားခ်က္ထားရမည္။

ႏွစ္စဥ္ႏွစ္စဥ္ အနည္းငယ္မွ် တိုးတက္ ခ်ဲ႕ထြင္ၿခင္း မရွိပါက အလုပ္လုပ္ရၿခင္း၏ အက်ိဳးရွိမည္ မဟုတ္။ မတုိးတက္ၿခင္းသည္ အေဆြတြင္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ရွိၿခင္းေၾကာင့္ ၿဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အလုပ္ကၽြမ္းက်င္ေသာသူတဦးအား တုိးတက္ေအာင္ ၿပဳလုပ္ေပးရန္ ပင့္ဘိတ္၍ အကူအညီေတာင္းပါေလ။

ႏွစ္စဥ္၀င္ေငြႏွင့္ ထြက္ေငြ စာရင္း ၿပဳလုပ္ထားပါေလ။ တႏွစ္ထက္တႏွစ္ ၀င္ေငြမတုိးခဲ့ေသာ္ အေဆြတြင္ ထုိးထြင္းေသာဥာဏ္ႏွင့္ စိတ္အားထက္သန္ၿခင္း မရွိၿခင္းေၾကာင့္ ၿဖစ္ေပလိမ့္မည္။ စေသာေနရာမွ ေရွ႕သုိ႔ တုိးတက္ေစလုိေသာ လုပ္ငန္းရွင္ တဥိးသည္ ႏွစ္စဥ္အနည္းႏွင့္အမ်ား တုိးတက္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမည္။ မၾကိဳးစားက တႏွစ္ႏွစ္တြင္ အၾကပ္အတည္း မုခ်ေတြ႕ရေပလိမ့္မည္။

၄၁။ မိမိဂုဏ္

မိမိဂုဏ္

ကၽြႏု္ပ္သည္ ေငြကုိ ရႏုိင္သမွ်ရေအာင္ ၾကိဳးစားရွာေဖြခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေငြရွာရာ၌ ေငြထက္အဘုိးတန္ေသာ ပစၥည္း တခုကုိကား မေပ်ာက္ဆုံးေအာင္ အၿမဲသတိထားေလ့ရွိသည္။

ေငြထက္အဘုိးထုိက္တန္ေသာ ပစၥည္းဆုိသည္မွာ အၿခားမဟုတ္ မိမိဂုဏ္ကုိ မိမိရုိေသၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။ ေငြကုိ မက္ေမာၿခင္းၿဖင့္ မိမိဂုဏ္ကုိမိမိမရုိေသဘဲ ေငြရလွ်င္ၿပီးေရာ သေဘာမ်ိဳးထားတက္သည့္သူမ်ားကုိ မၾကာခဏ ေတြ႕ရေပသည္။ ဥပမာ လူတေယာက္သည္ ေငြမ်က္ႏွာကုိၾကည့္၍ လိမ္လည္ေၿပာဆုိ၏။ ထုိသူမွာ ေငြရေသာ္လည္း မိမိဂုဏ္ကုိ မရုိေသရာေရာက္ေနေတာ့၏။

မိမိဂုဏ္ကုိ မိမိရုိေသၿခင္းသည္ အလြန္အဘုိးထုိက္တန္ေသာ ေငြစကၠဴႏွင့္တူ၏။ ဤေငြစကၠဴမ်ိဳးသည္ ဘဏ္တုိက္ၾကီးမ်ားရွိ ေငြထက္ အဘုိးတန္ေလသည္။ မိမိဂုဏ္ကုိမိမိပ်က္ေအာင္ ေငြရွာေလ့ရွိသူသည္ အဘုိးတန္ေငြစကၠဴဆုံးရႈံးသြားသူႏွင့္တူေပရာ သနားစရာေကာင္းလွသည္။

ဘဏ္တုိက္၌ေငြမရွိေသာ္လည္း အဘုိးတန္ ေငြစကၠဴမ်ားစြာပုိင္သူမ်ားကုိ အနည္းငယ္ေတြ႕ရဘူးသည္။ ၎တုိ႔မွာ မိမိဂုဏ္ကုိ မိမိရုိေသ၍ အဂတိ မလုိက္စားတက္ေသာသူမ်ားၿဖစ္၏။ မိမိဂုဏ္ကုိ မိမိရုိေသၿခင္းသည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအစစ္ကုိ ရရုိေစႏုိင္၏။ မိမိဂုဏ္ကုိ မိမိရုိေသေသာသူသည္ စိတ္ထားၾကည္လင္၍ မိတ္ေကာင္းမ်ားစြာရရွိႏုိင္ေလသည္။

မိမိဂုဏ္ကုိ မိမိရုိေသတက္သူသည္ ဂဏန္းၿဖင့္ေရတြက္မၿပႏုိင္သည့္ အဘုိးတန္ ေငြစကၠဴမ်ားၿဖင့္ ၿပည့္စုံခ်မ္းသာႏုိင္ေပ၏။ ၎ေငြစကၠဴမ်ားကုိ မည္သည့္အစုိးရကမွ် အၿမတ္ေတာ္ေၾကးမေကာက္ႏုိင္။

ယခုေခတ္သည္ ဓနေခတ္ၿဖစ္၍ ေငြကုိအၿပင္းအထန္ ရွာေဖြေနၾကရာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအစစ္တည္းဟူေသာ အဘုိးတန္ေငြစကၠဴမ်ားမ်ားရရွိႏုိင္ရန္ကုိလည္း အထူးသတိၿပဳသင့္လွ၏။

၃၉။ ေရွ႕မီးေနာက္မီး

ေရွ႕မီးေနာက္မီး

ေမာ္ေတာ္ကားတုိင္း၌ ေရွ႕မီးေနာက္မီးႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ ထုိ႔အတူပင္
အေဆြ၌လည္း ေရွ႕မီးေနာက္မီးႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ အေဆြ၏မီးပြင့္ႏွင့္ပက္သက္၍
အခ်ိန္အနည္းငယ္အကုန္ခံကာ စဥ္းစား ဆင္ၿခင္ပါေလ။

အေဆြ၏ ေရွ႕မီးဆုိသည္မွာ ဦးေႏွာက္ႏွင့္ သက္ဆုိင္သည့္ စဥ္းစားဥာဏ္
ၿဖစ္သည္။ အေဆြ၏ ေနာက္မီး ဆုိသည္မွာ မွတ္ဥာဏ္ေကာင္းၿခင္းကုိ ဆုိလုိသည္။

လူတေယာက္သည္ စဥ္းစားဥာဏ္ကုိ အသုံးၿပဳတုိင္းၿပဳတုိင္းပင္ အနာဂတ္
ကိစၥႏွင့္ပက္သက္၍ ဆက္သြယ္ေနသည္ဟု ဆုိရေပမည္။ လူတေယာက္သည္ လြန္ခဲ့ေသာ
အၿဖစ္အပ်က္မ်ားကုိ အမွတ္ရေအာင္ ၿပဳတုိင္းၿပဳတုိင္း အတိတ္ကိစၥႏွင့္ပက္သက္၍
ဆက္သြယ္ေနသည္ဟုဆိုရေပမည္။

ေရွ႕မီးဟူေသာ စဥ္းစားဥာဏ္သုံးတက္သူသည္ ေရွ႕သုိ႔ ခ်ီတက္ရန္
အၿမဲၾကံဆေနသူအစစ္ၿဖစ္၏။ ေနာက္သုိ႔လွည့္ၾကည့္ ေနသူမဟုတ္။ တုိးတက္ေရး၌
ေခါင္းေဆာင္ေနသူမ်ားသည္ "ေရွ႕မီး" ကုိ အၿမဲသုံးစြဲ ေနသူမ်ားသာၿဖစ္သည္။

ေနာက္မီးတခုတည္းကုိသာ အၿမဲသုံးစြဲ ေနေသာ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာရွိေလသည္။
ထုိသူမ်ားကား ပုိးစုန္းၾကဴးႏွင့္တူသည္။ ပုိးစုန္းၾကဴးသည္ ေတာက္ပေသာ္လည္း
စိတ္ကူးတက္ေသာ သတၱ၀ါ မဟုတ္။ ေနာက္မီးတခုတည္းၿဖင့္သာ လွည့္လည္
ပ်ံသန္းေနၿခင္းမွ်သာၿဖစ္သည္။

လူတေယာက္သည္ လုပ္ေနက် အလုပ္တခုကုိၿဖစ္ေစ၊ လြယ္ကူေသာအလုပ္ကုိၿဖစ္ေစ
လုပ္ကုိင္ေနက ေနာက္မီး တခုတည္းသာ လုိေပလိမ့္မည္။ (၀ါ) လြန္ခဲ့ေသာ
ကိစၥမ်ားကုိ မွတ္မိရန္ အေရးၾကီးေပလိမ့္မည္။

သုိ႔ေသာ္ အေရးၾကီးေသာ အလုပ္ၾကီးမ်ားကုိၿဖစ္ေစ၊ အလုပ္သစ္
အလုပ္ဆန္းမ်ားကုိၿဖစ္ေစ လုပ္ကုိင္ရာ၌ ေနာက္မီးတခုတည္းႏွင့္ မလုံေလာက္၊
ေရွ႕မီးပါ ပါရလိမ့္မည္။ (၀ါ) မွတ္မိရုံႏွင့္ မၿပီး၊ စဥ္းစားၿခင္းကုိပါ
အသုံးၿပဳရေပလိမ့္မည္။

လူတုိင္းလူတုိင္းအား ေအာင္ၿမင္ေစသည္မွာ ေနာက္မီးမဟုတ္။
ေရွ႕မီးသာၿဖစ္ေၾကာင္း အၿမဲသတိရပါေစ။

၃၆။ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕

ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕

တုိးတက္ေအာင္ၿမင္လုိသူတုိင္းအား ေအာက္ပါပုံတုိကေလးတခု ေၿပာၿပပါရေစ။

ေရႊယုန္ႏွင့္ေရႊက်ားအေၾကာင္းကုိ ေၿပာမည့္အစား
ဤပုံတုိကေလးကုိသားသမီးမ်ားအားေၿပာၿပက အက်ိဳးရွိေပလိမ့္မည္။

ေရွးသေရာအခါက ၿမ့ိဳတစ္ၿမ့ိဳရွိသည္။ ၎ၿမိ့ဳ၏ အမည္မွာ "ေအာင္ၿမင္ၿခင္း"
ၿဖစ္သည္။ ၎ၿမ့ိဳသုိ႔သြားႏုိင္ေသာ ယာဥ္တခုသာ ရွိသည္။ ၎ယာဥ္ကုိ "အလုပ္"
ဟုေခၚသည္။ ၎ၿမိ့ဳ၌ "ရုိးသားေသာ" ဧည့္သည္မ်ားေနထုိင္ရန္
အိမ္ေကာင္းမ်ားရွိသည္။ အလုပ္ကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ေနာက္ဆုတ္ေနသူမ်ားကိုကား
၎ၿမိ့ဳသုိ႔မလာႏုိင္ေအာင္ပိတ္ဆုိ႔ ကာဆီးထားသည္။

၎ၿမိ့ဳသုိ႔ေရာက္ႏုိင္ေသာ လမ္းၾကီးမွာ "ယေန႔" ၿဖစ္၍ အခ်ိန္မေရြး
ဖြင့္၍ထားသည္။ ၎လမ္းအတုိင္းသြားရန္အတြက္ ရက္ရာဇာ၊ ၿပႆဒါး ေရြးေနစရာမလုိ။
ယခုခ်က္ၿခင္းပင္သြားလာႏုိင္သည္။ "နက္ၿဖန္" မွသြားခဲ့ေသာ္
ေနာက္က်ေနေပလိမ့္မည္။

အဆုိပါလမ္းၾကီးသည္ ေခ်ာေမြ႕ ေၿဖာင့္တန္းၿခင္းမရွိ၊
ေတာင္တန္းၾကီးငယ္အသြယ္သြယ္တုိ႔ ၿဖတ္သန္းကာဆီးလ်က္ ရွိသည့္အၿပင္
လမ္းတေလွ်ာက္၌ ဆူးေၿငာင့္ ခလုတ္တုိ႔ၿဖင့္ ၿပည့္လ်က္ ရွိရကား
အေတာ္ပင္ၾကမ္းတမ္း ခက္ခဲလွေပ၏။ ၎လမ္းၾကီးေပၚ၌ စတင္သြားလာသူသည္
အားရွိသမွ်စုိက္ထုတ္သြားလာရေပမည္။ ဇြဲသတိၱေကာင္းရေပမည္။ သုိ႔မဟုတ္က
လမ္းထက္၀က္တြင္ အားၿပတ္ ေနေပလိမ့္မည္။

လမ္းခရီး တေလွ်ာက္တြင္ ေန႔စဥ္ ေန႔တုိင္း "ဆုံးရွဳံးေသာၿမိ့ဳ"
"စိတ္ညစ္ေသာၿမိ့ဳ" "စိတ္ပ်က္ေသာၿမိ့ဳ" အစရွိသည့္ ၿမိ့ဳကေလးမ်ား
ကုိၿဖတ္သန္းသြားလာရေပလိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ ၎ၿမိ့ဳကေလးမ်ား၌ ရပ္နား၍မေနရ။
ေနခဲ့ေသာ္ "ေအာင္ၿမင္ၿခင္း" ၿမိ့ဳၾကီးသုိ႔ ေရာက္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။

ေအာင္ၿမင္ၿခင္း ၿမိ့ဳၾကီးသုိ႔ ေရာက္ေအာင္သြားရသည္မွာ
ခဲခက္ပင္ပန္းလွေသာ္လည္း ၿမိ့ဳတြင္းသုိ႔၀င္မိသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ခ်မ္းသာ
သုခကုိမုခ်ခံစားရေပလိမ့္မည္။ ထုိအခါ မိမိ၏ခရီးထြက္လာမိၿခင္းကုိပင္
ေက်းဇူးတင္၍မဆုံး ၿဖစ္ေနေပေတာ့မည္။ ငါအဆင္းရဲ႕ခံၿပီး ထြက္လာသည္၊
တယ္ဟန္က်ပါလားဟု ဥဒါန္းက်ဴးမိေပလိမ့္မည္။

၃၁။ တုိးတက္ေရးေဆးျမီးတို

တုိးတက္ေရးေဆးျမီးတို

အေဆြ၏အၾကီးဆံုးေသာျပႆနာသည္"အေဆြ"ပင္ျဖစ္သည္။

လူ ့ဘဝ၏သူရဲေကာင္းအစစ္မ်ားသည္ မ်က္ရည္ေတြက်ေလာက္ေအာင္ ပူေဆြးေနရေသာ္လည္း
ျပံဳးရယ္ႏုိင္သူမ်ားျဖစ္သည္။

စိတ္အားထက္သန္ျခင္းသည္ အေျခပ်က္ကိုအေျခေကာင္းျဖစ္ေစႏိုင္သည္။

အမွားကိုစစ္ေဆးလိုသူသည္ လူေတာ္ျဖစ္ႏုိင္ေသာအခြင့္ေရးရွိသည္။

ဆံုးရွူံးေသာအခါ အံၾကိတ္၍ ေအာင္ျမင္ေသာ အခါဘုရားရွိခိုးပါ။

အလုပ္တိုင္း၌ "ငါလုပ္ႏုိင္သည္" ဟူေသာစကားေလးလံုးျဖင့္တံဆိပ္ကပ္ထားပါ။

အလုပ္လုပ္ျခင္းသာလွ်င္ စိတ္ရွုုုပ္ျခင္းကိုကုသႏုိင္သည္။

တခုခုမွားယြင္းေသာအခါ ပို၍မွားေအာင္ျပဳလုပ္မည့္သူထံသို
့ေျပးလႊားအကူညီေတာင္းဆိုျခင္းမျပဳပါႏွင့္။

သူတပါးအားအျပစ္ေျပာဆိုတတ္သူသည္ အျမဲပင္ စိတ္ညစ္ေနရတတ္၏။

အစေကာင္းျခင္းသည္ အေႏွာင္းေသခ်ာႏိုင္၏။

က်န္းမာေရးအတြက္ တက်ပ္သားမွ်ေလ့က်င့္က စားျခင္းသည္ တပိႆာမွ်ရွိေသာ
စိတ္ရွူပ္ျခင္းကို ပယ္ဖ်က္ႏိုင္၏။

စိတ္ထား မွန္ကန္စြာ ထားတတ္က ေရႊထက္ အဘိုးတန္ေသာပစၥည္းမ်ားကို ရရွိႏုင္သည္။

အလုပ္ကို ၾကိဳတင္စီစဥ္တတ္သူသည္ အျမဲပင္ လူအမ်ား၏ေရွ.သို ့ ေရာက္ေနတတ္၏။

ငယ္စဥ္က ရွင္ဘုရင္သားကဲ့သို႕ ေနခဲ့ရျခင္းသည္ ၾကီးေသာအခါ အခက္အခဲတို႕ကို
ပိုမိုေတြ႕ၾက့ဳေစတတ္၏။